Cisza

Tchnienie snuje miarę trosk

pułapem rozumowania trwogi.

Dźwięk człowieka wymiarowym jest

czuciem zgaszonym płytki.

muzyka rani płaskosc nie martw się 

to tylko nowa gra  dźwieku i wytrzymałosci materiału człowieka.

Zapomniany zakątek wszechwiata woła ludzie nauki niszczą Nas.Swiadomoć poznania wszechswiatow energii farmalogicznej wymiary poziomów nieba i ziem doswiadcenia prowadzą tu.Powstania człowieka i wymiarowosć wnętrza szok iloci nieznanej.Technologia tak zawasowana snisz o tym miejscu cap i mają kwant powielnie.Gry komputerowe zmaterializowane energią maty energii miast miejsc analizują smierć i zwierze w człowieku cuda drzewa  doswiadczenia dno wszechwiatow efekt ich eksperymentow maa laboratoria i zagraża wszystkim.

Film
Tytuł znakiem pamięci
ułamekiem chwil.
Klatki przeciąganych 
cofnientych uśmiechów.
Aktorzy zmienianych ról
dama utrzymuje rolę 
niekończąc jutra.

Podmuch
Piórko podnosi oddech
unosi podmuch ust
słów okrytych pościelą .
Zegar nuci natury rytm
obraca wskazówki szczytem .
Owija tensknotą czas umykania
przyciąga energetyczną tarcze.
Włosy przeplatają dłoń
szukając podmuchu pierwszego.
Myśli oczyma pamięci
nadają odpowiedź Tak Wiem.

Ujrzeć

Odbicie umykania światła 

ustami rysuje pejzaż czasu.

Zatrzymałam myśl wolnej swobody

ukryciem dreszczu śmiałych kolorów.

Życiem witalnych momentów

ciągłością czasu przestrzeni.

Wiruję przeplatając smugi

myśl czerpiąc wiedzą 

przyjemnych drwin.

Drugim Ja dając znak

rodząc owocu soczysty smak.

Warto było zrobić błąd

którego jeszcze nie było.

Ubieram słowa wartością

ukrytą prawdą życiem dekoruję teatr.

Warto  uśmiechem unieść balast

marzeniem które śpi Jak Ja.

Mistycyzm unoszenia wartości tworzenia.

Autorka Agnieszka Kolińska

Strumień

Spływa szczytem doliny 

dotyka dłoń.

Chłodna szklista odbija cień

widzę zimny blask.

Usiadłam myśląca pytam sens

inspiracja mówi idz.

Krok przodem ukradłam myśl?

JA?A którz tak myśli jak Ja?

 Lata myslenia pytania o sens

pustka Mnie ogarneła

Mijając czas.

Życiem spłoszonych chmur
paniką walki o Twój wzrok.
Lata mijają uczucie gaśnie 
kobiety nie próżnują.
Jasne walka piękną być .
A Ja duszę się nie słyszę Nic.
Czucie zamarło smuga tkwi
próżnia oddechu śpi.

ŻYCIE WSZYSTKIM JEST

Czy w pięknie można ujrzeć coś niewłasciwego?

Tylko ludzie nie mający wnętrza postrzegają wszystko w nie właściwy sposób.